Vliegend ongemakje

Van muggen hebben hier nog geen last gehad. NZ heeft trouwens weinig griezelige beesten. Geen slangen, geen giftige spinnen en ook geen schorpioenen. Wel een ander ettertje: de zandvlieg. Wisten wij veel. Weekje geleden kregen we er voor t eerst mee van doen. Sta ik rustig de was op te hangen voel ik her en der iets prikken, en later tijdens een strandwandeling naar de pinguïns nog meer. Een klein zwart vliegje: de sandfly. 

Je komt er al snel achter dat dit iets is om in de gaten te houden. Je krijgt er een soort  muggenbultjes van die ontzettend jeuken. Niet continu, maar ze gaan bij voorkeur 's nachts opspelen. Whaaaaaaa! Blijkt NZ er bekend om te zijn. Best is om ze te vermijden. Blijven lopen voorkomt dat ze kunnen landen en steken. Dus vooral niet stilstaan voor een mooie foto. They'll eat you alive.
Hier aan de westkust zijn er meer. Reden om even naar de 'countdown' (soort albert heijn) te karren en daar spul tegen te halen. Gewapend met 2 verschillende soorten gebruiken we 's morgens de douche even als een soort 'spray tan cabine' om met name voeten, enkels, nek en armen te bewerken. Eerst de zonnebrand en erna anti sandfly. Volledig getectyleerd zijn we.  Dan even drogen aan de lucht en aankleden. 

Geen nieuwe steken meer gehad. Maar de bultjes van vorige week doen t nog steeds bij tijd en wijlen. Volgens Hens zijn ze trouwens op 't noorder eiland 'so big that they can carry you'. O ja en daar zitten toch ook wel muggen. We hebben nu voldoende repellent voor een elftal dus... 'No worries'.